Hoge Raad, 17-01-2003, ECLI:NL:HR:2003:BI7895 AF2995, 36510

Nr. 36.510

17 januari 2003

S

De Inspecteur heeft, nadat belanghebbende over het jaar 1994 aangifte had gedaan van een inkomen van negatief f 136.403, het inkomen vastgesteld op nihil, en bij beschikking van 11 september 1997 geweigerd het verlies over het jaar 1994 te verrekenen met het inkomen van belanghebbende over de jaren 1991 tot en met 1993.

De beschikking is, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft de uitspraak van de Inspecteur vernietigd, alsmede de beschikking waarbij de Inspecteur verliesverrekening met de jaren 1991 tot en met 1993 heeft geweigerd, en heeft de aanslagen in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen over de jaren 1991 tot en met 1993 verminderd tot nihil. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

Belanghebbende exploiteerde een supermarkt. Op 20 oktober 1994 heeft belanghebbende de exploitatie van deze supermarkt gestaakt.

Per die datum had belanghebbende een schuld aan B B.V. (hierna: B) van f 158.659 wegens onbetaald gebleven leveringen.

In 1995 heeft B medegedeeld de invordering van het verschuldigde bedrag tot nader order aan te houden, maar ervan uit te gaan dat belanghebbende, zodra zijn positie dat weer toelaat, daarvan terstond mededeling zal doen en dan hetzij de schuld direct zal betalen, hetzij een betalingsregeling zal voorstellen.

De Inspecteur heeft zich voor het Hof op het standpunt gesteld dat op het stakingsmoment de schuld aan B een waarde in het economische verkeer had van nihil, en dat de winst voortvloeiende uit de herwaardering van de schuld behoorde tot de voordelen welke met of bij het staken van de onderneming werden behaald.

3.3. Bij de beoordeling van het middel dient het volgende te worden vooropgesteld. Indien een ondernemingsschuld bij de staking van de onderneming van de schuldenaar (nog) niet kan worden voldaan, kan deze schuld niet naar het privé-vermogen van de schuldenaar worden overgebracht, doch blijft zij tot diens te vereffenen ondernemingsvermogen behoren. Voor de waardering van die schuld heeft als uitgangspunt te gelden dat slechts zodra vaststaat of zo goed als zeker is dat de schuldenaar de schuld niet of niet volledig behoeft te voldoen, aanleiding bestaat die schuld op een lager bedrag te waarderen dan de nominale waarde ervan.

Die aanleiding bestaat in dit geval niet nu belanghebbende klaarblijkelijk niet ervan mocht uitgaan dat hij zijn schuld aan B niet meer behoefde te voldoen. Het Hof heeft mitsdien terecht geoordeeld, wat er zij van de gebezigde gronden, dat ten tijde van de staking van belanghebbendes onderneming de schuld aan B op de nominale waarde daarvan dient te worden gewaardeerd. Het middel faalt derhalve.