Hoge Raad, 20-12-2013, ECLI:NL:HR:2013:1870, 09/03108

Gegevens

Instantie: Hoge Raad

Datum uitspraak: 20 december 2013

Datum publicatie: 20 december 2013

ECLI: ECLI:NL:HR:2013:1870

Formele relaties

In cassatie op : ECLI:NL:GHSGR:2009:BJ0682, (Gedeeltelijke) vernietiging en zelf afgedaan
Conclusie: ECLI:NL:PHR:2011:BM6699, Contrair

Zaaknummer: 09/03108

Inhoudsindicatie

Omzetbelasting; art. 3, lid 1, letter h, art. 8, lid 3, en art. 11, lid 1, van de Wet OB; art. 5, lid 7, letter a, art. 11, A, lid 1, en art. 13, B, letter h, van de Zesde richtlijn. Ingebruikneming van een goed dat in opdracht is vervaardigd onder terbeschikkingstelling van grond. Eindarrest na HvJ 8 november 2012, Gemeente Vlaardingen, C-299/11, BNB 2013/9.

Uitspraak

20 december 2013

nr. 09/03108

Arrest

gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof te ’s-Gravenhage van 26 juni 2009, nr. BK-08/00334, betreffende een aan gemeente Vlaardingen te Vlaardingen (hierna: belanghebbende) opgelegde naheffingsaanslag in de omzetbelasting, na beantwoording van de door de Hoge Raad bij een arrest aan het Hof van Justitie van de Europese Unie gestelde vraag.

1 Ontstaan en loop van het geding

Voor een overzicht van het ontstaan en de loop van het geding tot aan het door de Hoge Raad in dit geding gewezen arrest van 13 mei 2011, nr. 09/03108, ECLI:NL:HR:2011:BM6699, BNB 2011/196, wordt verwezen naar dat arrest, waarbij de Hoge Raad aan het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft verzocht een prejudiciële beslissing te geven over de in dat arrest geformuleerde vraag.

Bij arrest van 8 november 2012, Gemeente Vlaardingen, C-299/11, BNB 2013/9, heeft het Hof van Justitie, uitspraak doende op die vraag, voor recht verklaard:

“Artikel 5, lid 7, sub a, van de Zesde richtlijn (...), gelezen in samenhang met artikel 11, A, lid 1, sub b, daarvan, moet in die zin worden uitgelegd dat het door een belastingplichtige voor een van belasting over de toegevoegde waarde vrijgestelde economische activiteit bestemmen van velden in zijn eigendom die hij door een derde heeft laten bewerken, onderworpen kan worden aan een heffing van belasting over de toegevoegde waarde met als maatstaf van heffing de som van de waarde van de grond waarop deze velden liggen en de kosten van de bewerking ervan, voor zover die belastingplichtige over die waarde en kosten nog geen belasting over de toegevoegde waarde heeft betaald en mits de betrokken terreinen niet onder de in artikel 13, B, sub h, van deze richtlijn bedoelde vrijstelling vallen.”

Partijen zijn in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op dit arrest. Zowel de Staatssecretaris als belanghebbende heeft van deze gelegenheid gebruik gemaakt.

De Advocaat-Generaal M.E. van Hilten heeft op 10 juni 2013 geconcludeerd tot het stellen van een prejudiciële vraag aan het Hof van Justitie.

Belanghebbende heeft schriftelijk op de conclusie gereageerd.

2 Nadere beoordeling van het middel

2.1.

Uit de hiervoor in onderdeel 1 weergegeven verklaring voor recht volgt dat het oordeel van het Hof dat artikel 3, lid 1, artikel 3, lid 1, letter h, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: de Wet) in strijd is met artikel 5, lid 7, aanhef en letter a, van de Zesde richtlijn (thans: artikel 18, aanhef en letter a, van BTW-richtlijn 2006) voor zover eerstbedoelde bepaling voor de heffing van omzetbelasting ook als een levering aanmerkt het beschikken over goederen die de ondernemer heeft doen vervaardigen door derden onder terbeschikkingstelling van stoffen, getuigt van een onjuiste rechtsopvatting.

Het middel slaagt derhalve. ’s Hofs uitspraak kan niet in stand kan blijven. De Hoge Raad kan de zaak afdoen.

2.2.1.

Uit de hiervoor in onderdeel 1 weergegeven verklaring voor recht volgt dat het door belanghebbende voor vrijgestelde economische activiteiten bestemmen van de onderhavige kunstgras- en asfaltvelden op grond van artikel 3, lid 1, letter h, van de Wet kan worden onderworpen aan een heffing van omzetbelasting. Daarbij moet de maatstaf van heffing in overeenstemming met artikel 8, lid 3, van de Wet worden gevormd door de som van de waarde van de grond waarop deze velden liggen en de kosten van de bewerking ervan, behoudens voor zover belanghebbende over die waarde en kosten in het kader van een aan de toepassing van artikel 3, lid 1, letter h, van de Wet voorafgaande belastingheffing omzetbelasting zou hebben betaald.

2.2.2.

In reactie op het hiervoor in onderdeel 1 vermelde arrest van het Hof van Justitie heeft belanghebbende aangevoerd dat verwijzing van het geding moet volgen om te onderzoeken of belanghebbende eerder omzetbelasting heeft betaald over de waarde van de grond. Voor een dergelijk onderzoek bestaat evenwel geen aanleiding, aangezien in cassatie op grond van een onbestreden vaststelling daaromtrent door de Rechtbank ervan moet worden uitgegaan dat ter zake van de voorafgaande grondverwerving, de verkrijging van de sportterreinen door belanghebbende, door belanghebbende geen omzetbelasting is betaald.

2.2.3.

Gelet op het hiervoor in onderdeel 1 vermelde arrest van het Hof van Justitie moet de door belanghebbende – onder verwijzing naar de arresten van het Hof van Justitie van 29 april 2004, gevoegde zaken Gemeente Leusden en Holin Groep, C-487/01 en C-7/02, BNB 2004/260 – voor het Hof subsidiair aangevoerde stelling dat heffing op grond van artikel 3, lid 1, letter h, van de Wet niet meer kan belopen dan de bedragen aan omzetbelasting die eerder ter zake van de geleverde goederen en verrichte diensten door de betrokken ondernemer in aftrek zijn gebracht, worden verworpen.

2.2.4.

Tussen partijen is niet in geschil dat de betrokken terreinen een zodanige bewerking hebben ondergaan dat bebouwde gronden zijn ontstaan. Daardoor mist de in artikel 13, B, letter h, van de Zesde richtlijn (thans: artikel 135, lid 1, aanhef en letter k, van BTW-richtlijn 2006) bedoelde vrijstelling toepassing.

2.3.

Blijkens overweging 6.3.22 van de uitspraak van het Hof was tussen partijen in hoger beroep niet meer in geschil dat de Inspecteur de voortbrengingskosten te hoog heeft vastgesteld.

2.4.

Gelet op het hiervoor in 2.2 en 2.3 overwogene moet de conclusie zijn dat de onderhavige naheffingsaanslag moet worden verminderd tot op € 116.099.

3 Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.