Rechtbank Breda, 30-12-2009, BL0563, 09/1509

Procedurenummer: AWB 09/1509

Uitspraakdatum: 30 december 2009

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiser wordt hierna belanghebbende genoemd en verweerder inspecteur.

1.Beslissing

2.Gronden

2.1. Belanghebbende is vanaf 29 september 2007 als houder van het motorrijtuig met kenteken [kenteken] (hierna: de auto) ingeschreven in het kentekenregister. Vaststaat dat de geldigheid van het kentekenbewijs vanaf 27 mei 2008 was geschorst, in de zin van Hoofdstuk IV, paragraaf 6, van de Wegenverkeerswet 1994.

2.2.Op 12 januari 2009, tijdens de periode van schorsing, is geconstateerd dat de auto stond geparkeerd op de openbare weg. Op grond daarvan heeft de inspecteur met dagtekening 9 maart 2009 aan belanghebbende een naheffingsaanslag motorrijtuigenbelasting (hierna:de naheffingsaanslag) opgelegd over de periode 27 mei 2008 tot en met 15 januari 2009 van € 346, alsmede een verzuimboete (hierna: de boete) van € 346.

2.3.Tussen partijen is niet in geschil dat de auto in de periode 27 mei 2008 tot en met 23 oktober 2008 ononderbroken geparkeerd heeft gestaan in een privé hal en dat belanghebbende zich vanaf 24 oktober 2008 met de auto op de openbare weg heeft begeven. Tevens staat vast dat de schorsing van de geldigheid van het kentekenbewijs op 16 januari 2009 is opgeheven.

2.4.Ingevolge het in afdeling 7 van hoofdstuk II, van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (Wet MRB) opgenomen artikel 35, eerste lid, kan de motorrijtuigenbelasting worden nageheven bij constatering van gebruik van de weg met een geschorst motorrijtuig. De na te heffen belasting wordt ingevolge het tweede lid van artikel 35 Wet MRB berekend over een tijdsduur van maximaal vier aaneensluitende tijdvakken van drie maanden met als laatste tijdvak dat waarin het gebruik van de weg wordt geconstateerd.

2.5.Gelet op hetgeen in 2.2 is vermeld wordt voldaan aan de criteria voor naheffing en kan aldus een naheffingsaanslag worden opgelegd. Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat weliswaar een naheffingsaanslag opgelegd kan worden, doch dat daarbij de periode van naheffing beperkt dient te worden tot het tijdvak 24 oktober 2008 tot en met 15 januari 2009. De inspecteur daarentegen is van mening dat de naheffingsaanslag terecht is opgelegd over de periode 27 mei 2008 tot en met 15 januari 2009.

2.7. Nu vaststaat dat belanghebbende in de periode van 27 mei 2008 tot en met 23 oktober 2008 met de auto geen gebruik heeft gemaakt van de openbare weg en niet gesteld noch gebleken is dat in die periode aan andere gestelde voorwaarden voor schorsing niet voldaan was, dient de periode waarop de naheffingsaanslag ziet, gelet op het onder 2.6. genoemde arrest, beperkt te worden tot die vanaf 24 oktober 2008. De rechtbank merkt daarbij op dat op deze wijze ook het meest recht gedaan wordt aan het doel van artikel 35 van de Wet MRB, namelijk het alsnog verzekeren van de heffing over de periode waarin ten onrechte gebruik is gemaakt van de schorsingsvrijstelling.

2.8.De inspecteur heeft bij het opleggen van de naheffingsaanslag tevens een boete opgelegd van 100%, overeenkomstig de artikelen 35 en 37 van Wet MRB, juncto artikel 67c van de AWR en het bepaalde in paragraaf 34, onderdeel 2 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998. Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat voor een boete geen plaats is nu hij van zijn verzekeraar te horen had gekregen dat hij de auto, nadat hij die vanaf 24 oktober 2008 weer ging gebruiken, niet hoefde aan te melden bij het postkantoor.

2.9. Voorzover belanghebbende hiermee heeft bedoeld te stellen dat sprake is van afwezigheid van alle schuld, kan de rechtbank deze stelling niet volgen. Het ligt immers op de weg van de houder van de auto om zich bij de juiste instantie te vergewissen van de procedure van opheffing van de schorsing. Nu hij dat blijkbaar niet gedaan heeft is dat aan hem toe te rekenen. Overigens stelt de rechtbank vast dat belanghebbende in het verleden al diverse malen gebruik heeft gemaakt van schorsingen, zodat hij ook om die reden op de hoogte had kunnen zijn van de procedure van opheffing van de schorsing. De verzuimboete is in overeenstemming met het door de inspecteur gevoerde beleid en de ter zake geldende wettelijke bepalingen opgelegd. Met inachtneming van hetgeen hiervoor is opgemerkt acht de rechtbank een boete van 100% in het voorliggende geval passend en geboden.

2.10.Gelet op het vorenoverwogene is het beroep gegrond verklaard.

3.Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling, omdat niet is gesteld noch is gebleken dat belanghebbende kosten heeft gemaakt die op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor vergoeding in aanmerking komen.