Rechtbank Noord-Nederland, 24-05-2022, ECLI:NL:RBNNE:2022:1707, AWB - 21 _ 2428

1.4.

Voor het jaar 2017 is door de maten van de mts geitenhouderij als volgt toepassing gegeven aan artikel 8, onderdeel b., van de onder 1.3. genoemde maatschapsovereenkomst:

-

aan eiseres en haar echtgenoot is beiden € 3.206 rentevergoeding toegekend;

-

aan de dochter is een vergoeding van € 520 toegekend voor het ter beschikking stellen van kapitaal;

-

aan de echtgenoot is een arbeidsvergoeding toegekend van € 30.000. Aan eiseres en haar dochter is geen arbeidsvergoeding toegekend.

1.5.

Naast haar werk ten behoeve van de mts geitenhouderij werkt eiseres in loondienst 22 uur per week als verpleegkundige in een ziekenhuis. In 2017 bedroeg haar loon uit die dienstbetrekking € 29.290.

1.6.

Eiseres heeft haar aangifte IB/PVV 2017, met tussenkomst van een belastingadviseur, ingediend op 15 november 2018. In haar aangifte heeft eiseres een inkomen uit werk en woning (tevens verzamelinkomen) aangegeven van € 20.756. Dit bedrag is als volgt opgebouwd en berekend:

1.7.

De buitengewone resultaten zoals genoemd in de berekening (zie 1.6.) bestaan volledig uit de opbrengst van een renteswap.

1.8.

Tussen eiseres en haar echtgenoot is bij de winstverdeling van de mts geitenhouderij voor 2017 nog een verhouding van 40/60 toegepast (40% eiseres, 60% echtgenoot). Aan de dochter is geen deel van het resultaat (na arbeids- en rentevergoeding) toegekend.

1.9.

Verweerder heeft met dagtekening 25 januari 2019 een voorlopige aanslag opgelegd conform de aangifte van eiseres naar een te ontvangen bedrag van € 3.878.

1.10.

Bij het vaststellen van de aanslag is verweerder op de volgende punten van de berekening van de belastbare winst afgeweken van de aangifte:

-

voor de bijzondere bate uit de renteswap bij de mts geitenhouderij is verweerder uitgegaan van € 55.900 (€ 4.927 hoger);

-

ten behoeve van de berekening van het te verdelen resultaat uit de mts geitenhouderij heeft verweerder een lagere arbeidsvergoeding voor de partner van eiseres gehanteerd, namelijk € 3.977 (€ 26.023 lager);

-

het winstaandeel van eiseres in de mts gebouwen/grond heeft verweerder op € 0 gesteld (€ 24 lager);

-

de MKB-winstvrijstelling heeft verweerder aangepast naar € 0 (€ 1.389 lager);

-

de zelfstandigenaftrek heeft verweerder aangepast naar € 2.481 (€ 2.481 hoger).

1.11.

Als gevolg van de onder 1.10. genoemde correcties is het inkomen uit werk en woning over 2017 van eiseres verhoogd met € 8.534 tot € 29.290. Het inkomen uit werk en woning is als volgt berekend:

1.12.

Met dagtekening 13 oktober 2020 heeft verweerder aan eiseres een aanslag IB/PVV 2017 opgelegd naar een te betalen bedrag van € 3.878.

2.1.

In geschil is of de aanslag IB/PVV 2017 naar een te hoog bedrag is vastgesteld. Het geschil spitst zich toe op de winstberekening. Specifiek gaat het om de vraag of verweerder van een lagere arbeidsvergoeding voor de partner van eiseres mocht uitgaan.

2.2.

De overige correcties ten opzichte van de aangifte zijn niet in geschil.

3.2.

Eiseres stelt subsidiair dat, als de rechtbank van oordeel is dat een arbeidsvergoeding van € 30.000 onzakelijk is, de hoogte van een zakelijke arbeidsvergoeding door de rechtbank in goede justitie moet worden bepaald. Daarbij moet volgens eiseres dan rekening gehouden worden met de tussen haar en haar partner gemaakte afspraken, en de (meer)arbeid die haar partner voor de maatschap heeft verricht.

4.1.

Verweerder stelt dat het toekennen van een arbeidsvergoeding bij de winstverdeling om een ongelijkheid in de inspanning recht te trekken enkel en alleen kan voor zover sprake is van een arbeidsvergoeding die niet uitgaat boven het resultaat van het betreffende boekjaar. Het toekennen van een arbeidsvergoeding die hoger is dan het gerealiseerde resultaat, is onzakelijk omdat een derde partij er niet mee akkoord zou gaan, tenzij zicht is op een inhaal in de toekomst. In de onderhavige situatie kan het toekennen van een hogere arbeidsvergoeding dan het maximum dat voor verdeling beschikbaar is niet anders dan zijn ingegeven door fiscale overwegingen, aldus verweerder.

4.2.

Ter zitting heeft verweerder nader gesteld dat de arbeidsvergoeding een onderdeel van de winstverdeling is. Voor het toekennen van een arbeidsvergoeding moet dan wel voldoende winst gemaakt zijn. In 2017 is er voor de arbeidsvergoeding niet meer beschikbaar dan de na het toekennen van de rentevergoedingen resterende € 3.977. Meer dan dat bedrag kan niet als arbeidsvergoeding worden toegekend, aldus verweerder.

5.1.

De rechtbank stelt het volgende voorop. Tussen partijen is niet in geschil dat de winst van de maatschap € 10.909 bedraagt. Evenmin is in geschil dat van die winst € 3.209 aan eiseres, € 3.209 aan de partner van eiseres, en € 502 aan de dochter van eiseres toekomt, als rentevergoeding voor het ingebrachte kapitaal. Waar partijen het niet over eens zijn is of het dan nog resterende bedrag aan winst van € 3.977 zo verdeeld mag worden dat de partner van eiseres een hoger bedrag aan fiscale winst realiseert dan € 3.977, terwijl eiseres fiscaal een verlies leidt.

5.2.

Verder is niet in geschil dat de arbeidsvergoeding geen kosten van de maatschap zijn, die dan het resultaat zouden beïnvloeden. Partijen zijn het er over eens dat de arbeidsvergoeding onderdeel is van de wijze waarop de winst van de maatschap wordt verdeeld.

7.1.

Naar het oordeel van de rechtbank kan alleen daadwerkelijk gerealiseerde winst belast worden, en kan in het verlengde daarvan ook alleen daadwerkelijk gerealiseerd verlies in aanmerking genomen worden. Dat eiseres vindt dat haar partner recht heeft op meer winst dan door hun gezamenlijke onderneming gerealiseerd is, omdat hij meer arbeid heeft verricht ten behoeve van die onderneming, doet daar niet aan af. De (meer)arbeid die de partner van eiseres ten behoeve van de maatschap heeft verricht heeft nu eenmaal in 2017 niet geleid tot een hoger bedrag aan winst. De rechtbank is dus van oordeel dat verweerder ten behoeve van de fiscale winstberekening terecht de arbeidsvergoeding voor de partner van eiseres heeft beperkt tot € 3.977.

7.2.

Ter zitting heeft eiseres verklaard dat hetgeen haar echtgenoot meer realiseert aan winst dan € 3.977 wordt bijgeschreven op zijn kapitaalrekening, terwijl hetzelfde bedrag in mindering wordt gebracht op haar kapitaalrekening. Die bijschrijving op de kapitaalrekening van de echtgenoot en de afschrijving met hetzelfde bedrag van de kapitaalrekening van eiseres is naar het oordeel van de rechtbank niet meer dan een overheveling van vermogen (namelijk van een deel van de vordering op de maatschap bij liquidatie) van eiseres naar haar echtgenoot, welke plaatsvindt buiten de winstsfeer. Immers, de verrijking van de echtgenoot en de verarming van eiseres vloeit niet direct voort uit de ondernemingsactiviteiten, maar uit een afspraak omtrent hetgeen eiseres en haar echtgenoot in hun geval billijk vinden.

7.3.

Ter zitting heeft eiseres nog benoemd dat er ook stille reserves in de maatschap zitten en dat mede daarom naar verwachting in de toekomst wel winst gerealiseerd zal worden. Van toekomstige winsten zal haar partner dan naar verhouding meer toekomen, omdat de nu toegepaste winstverdeling zijn kapitaalrekening heeft verhoogd. Dit doet naar het oordeel van de rechtbank aan het voorgaande niet af. De stille reserves alsmede andere potentiële toekomstige winst zijn in 2017 niet gerealiseerd, en kunnen dus ook niet in 2017 in aanmerking worden genomen in de aanslag IB/PVV, en al helemaal niet als een verlies voor eiseres.

8. Gelet op het voorgaande heeft verweerder ten behoeve van de winstberekening terecht niet meer dan € 3.977 als arbeidsvergoeding toegepast. De zakelijkheid van de overeengekomen arbeidsvergoeding hoeft verder niet besproken te worden, omdat dat het oordeel van de rechtbank niet anders kan maken.

9. Het beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de belastingrente. Eiseres heeft geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte belastingrente aangevoerd. De rechtbank ziet geen aanleiding af te wijken van de beschikking belastingrente. Hierbij wijst de rechtbank eiseres erop dat het bedrag van de belastingrente het bedrag van de aanslag volgt.

10. Het beroep is ongegrond.

11. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.